Παπαριά

Καλημέρα σε όλους!

χαλαρά και όμορφα με καφεδάκι κάνω τη βόλτα μου στα φιλικά blog

και μετά τη συνήθη στάση μου στη γλαρένια και τα κέρατά της,

μου ήρθε αυτή η ιδέα να σας μιλήσω για την παπαριά!

Η κουμπάρα μου φρόντισε πρόσφατα να με ενημερώσει με mail

σχετικά και την ευχαριστώ..

Η παπαριά είναι ένα δέντρο,λοιπόν, σαν την αχλαδιά μόνο που δεν κάνει αχλάδια.

Ανήκει στην οικογένεια των Papariae στην οποία ανήκει η παπάγια και το αγγούρι.

Πρόκειται για δέντρο της ερήμου το οποίο προστατεύει τον καρπό του με πολλά τριχίδια.

Με αυτή την μέθοδο τα διάφορα πουλιά-θηρευτές δεν πλησιάζουν.

Ο καρπός του εν λόγω δέντρου ( παπάρι) παρατηρείται έντονα μετά το 2 ο έτος της ηλικίας του.

Ακόμα τα παπάρια είναι πολύ ευαίσθητα σε πιέσεις.

Μπορεί εύκολα να πρηστεί λόγω μεταβολών του περιβάλλοντος στη θερμοκρασία, το pH, και την υγρασία.

Προτιμούν να αφεθούν σε ηρεμία και μετά από μια μικρή αύξηση θερμοκρασίας που προκαλείται από μικροερεθίσματα εκτοξεύονται τα σπόρια που μεταφέρονται στο άνθος με τον άνεμο (ανεμογκάστρι).

Λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου ελάχιστα παπάρια είναι φυσιολογικά και λειτουργικά, για αυτό και πρέπει να τύχουν προσοχής από τους γεωπόνους.

Τα παπάρια και τα δέντρα παπαριές τυγχάνουν μεγάλου σεβασμού στις μέρες μας στην Ελλάδα, αφού πάντα οι Έλληνες τα θυμούνται στην καθημερινή ζωή:

Ως απάντηση σε σχόλιο βαθυστόχαστο:

«παπαριές ».

Μεγάλη ένδειξη προσφοράς και αλληλεγγύης είναι η προσφορά παπαριών:

«Πάρε τα παπάρια μου ».

Κάτι που τυγχάνει μέγιστης σημασίας από εμάς λέμε

« στα παπάρια μου».

Για άτομα που κάνουν βαρυσήμαντες δηλώσεις ή πράττουν εξίσου σημαντικά έργα, υπάρχει

το
«φάε ένα παπάρι»

ή
« τσίμπα ένα παπάρι».

Σπανιότερα χρησιμοποιείται η μέτρηση παπαριών για ερευνητικούς λόγους

« Μέτρησέ μου τα παπάρια».

Βέρυ ιμπόρταντ πέρσονς ορίζονται ως

« παπάρες».