Μία άλλη διάσταση
στη δοκιμασία που υπέστησαν
η ύπαιθρος και τα χωριά της Πελοποννήσου
δίνετε
στην
Έκθεση ζωγραφικής στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πύργου,
στην ανακαινισμένη
παλαιά Δημοτική Αγορά,
νεοκλασικό κτίριο του Ερνέστου Τσίλερ,
τέλη 19ου αιώνα.
Στο πλαίσιο της προσπάθειας αυτής,
και
με την ευγενική στήριξη της Εθνικής Πινακοθήκης,
συνδιοργανώνεται από
τις 21 Δεκεμβρίου 2007 ώς τις 28 Απριλίου 2008,
με θέμα
«Νέα Αποκτήματα από τις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης 1992-2007»
«Νέα Αποκτήματα από τις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης 1992-2007»
Η έκθεση δεν αποτελεί απλά ένα σημαντικό πολιτιστικό δρώμενο
της ελληνικής περιφέρειας.
Είναι φόρος τιμής για ό,τι έφυγε
και
συνυπογραφή της απόφασης
να μην ξεχάσουμε.
Για να μη ξαναγίνει
ποτέ,
και πουθενά,
αυτό που έγινε στον τόπο.
Συμβολικό ορόσημο
ότι η Εκθεση αρχίζει
μεσοχείμωνο και τελειώνει την άνοιξη,
εποχή αναγέννησης.
11 σχόλια:
επιτελους κατι κινειται και στην πολη μας. καιρος ηταν να αποκτησουμε κατι απο την παλια μας αιγλη, τοτε που ο πυργος ηταν κεντρο πολιτισμου. γιατι ναι, υπηρξε τετοιο...πολυ παλια....
Το εζησα.
Ηταν πολυ ασχημο.
Το puzzle που εχεις βαλει, κατω-κατω στο μπλογκ σου...
σε συνδιασμο με την βαρεια φωτογραφια στο header που εχεις...
κανει το μπλογκ σου να μην φορτωνει με τιποτα.
Απλα στο λεω.
...δε ξερω τι να βγαλω απ τα δυο....μπρος γκρεμος και πισω ρεμα
και τα δυο τα θελω...παρ ολο που δε εχω εμπειρια εδω, το βλεπω κ γω ,τι με συμβουλευεις??πες μια γνωμη....
...city σε ποιον να το πεις και να το πιστεψει οτι αυτη η πολη εζησε πιο φωτεινες εποχες ...
..ζερο και εγω το εζησα ηταν φρικτο...η χειροτερη εμπειρια στη ζςη μου μεχρι τωρα ενιωσα σαν αγριμι στο δασος που νιωθει το κινδυνο...
Καλησπερα σας....εκεινο το φρικτο γεγονος που με κατεβασε στο συνταγμα 29 Αυγουστου....που μ εκανε να αγαπησω την Πελλοπονησσο ακομη περισσοτερο....που με μυησε στα ιστολογια.....εκεινο λοιπον το γεγονος....ακομη με θλιβει...
Ακομη μυριζω το καμενο...ακομη φτανουν στα μαλλια μου οι σταχτες της Παρνηθας....αλλα φοβου τα λαβωμενα θηρια....εμενα τουλαχιστον ολα αυτα με ξεσηκωσαν απο τον καναπε....
Να σαι καλα Penthesila....
Τα αποκαΐδια που γέμισαν το σπίτι ήταν το απόλυτο.
Ούτε εικόνες, ούτε κραυγές, τίποτα άλλο.
Κατά πως γράφει και η Λου, ακόμη τα βλέπω μπροστά μου.
Εε... ναι, κι'εγω, ακομα μυριζω τα καμενα.
Τωρα, οσον αφορα τα καλουδια του μπλογκ σου...
τι να σου πω...
κι'εγω στο παρελθον εκανα τετοια μαγικα.
Αλλα μετα τα βαρεθηκα και τα εβγαλα ολα.
Τι να σου πω...
Το πιο σημαντικο, μαλλον...
ειναι να λεμε καμια κουβεντα με κανεναν ανθρωπο μεσα εδω.
...λου εδω ηταν κολαστηριο οπου και να γυριζες η ιδια εικονα...
...παν ακομα νιωθω τη μυρωδια...
..ζερο εκανα αλλαγες προσαρμογες και νομιζω οτι εστρωσε....
το σημαντικο ειναι οτι μιλαμε...
να'στε ολοι καλα...
Ναι, μωρε, κι'αλλα αν βγαλεις θα ειναι ακομα καλυτερα.
Πραγματι το σημαντικο ειναι να μιλας με κανεναν ανθρωπο.
Ολα τ'αλλα ειναι φουμαρα.
Ισως αν πηγαινες και σε κανα πιο φαρδυ φορμα, να σε βολευε πιο πολυ.
Αφου γραφεις και ποσταρεις συνεχεια.
Ακου που σου λεω ...κι'εγω εχω περασει απο ολα αυτα τα σταδια εξελιξης του μπλογκ μου.
ένα μήνα μετά τις πρυκαγιές οι τοπικές εφημερίδες "βγήκαν" με περισσότερα φύλλα. Ήταν τα μνημόσυνα από τις περιοχές που κάηκαν... και τα ευχαριστήρια ασθενών, που είχαν εισαχθεί σε ψυχιατρεία, προς τους γιατρούς τους... Φρίκη...
Δημοσίευση σχολίου