Πυργοι και Παλατια

Στην άμμο εδώ μπροστά έχω γραμμένα
τόσες πίκρες, χαρές... τα περασμένα
παλάτια και πύργους του εαυτού μου...
βρεγμένα χέρια ακολουθούν το νου μου.

Σαν τους πύργους της άμμου οι στεγνές κορφές
θυμίζουν παραμυθένιες, παλιές εποχές
θαρώ σαν το κυμα απόψε που θαρθεί
θα πάρει μαζί του τους πύργους του χθες.

Ποσά παλάτια έχω χτίσει εδώ, χαμό..
βρεγμένα χεριά χαϊδεύουν την άμμο
οι πύργοι ψηλοί...με σκάλες νωπές
και σαν τα παλάτια του νου μου
θα τα πάρει μαζί του ο χρόνος...το χθες.



Οπως ο πύργος που θα είχα χτίσει
των γλυκών ονείρων της ψυχής σου
τα γκρέμισε ο χρόνος, η θλίψη
και η άπονη σκληρή σιωπή σου...

Μα εγώ παλάτια και πύργους θα χτίζω
με κάθε κύμα είναι και μια άλλη αρχή
και αν περνάνε τα χρονιά καθώς λυγίζω
ότι φουρτούνα και να 'ρθεί...
για μένα θα υπάρξει μια καινούρια ακτή.


Αγνωστος