28.9.10

Για το μυαλό μιας γυναίκας



Θυμάστε όλοι τον Mel Gibson στην προσπάθεια του να ανακαλύψει τι είναι αυτό που θέλουν οι γυναίκες. Μόνο, που η γυναικεία ψυχολογία δεν βρίσκεται ούτε στον καλλωπισμό τους, ούτε στα διαφορετικά (αστικός μύθος) ενδιαφέροντα τους. Ούτε φυσικά είναι οι γυναίκες νοικοκυρές σε απόγνωση.

Δεν σας κάνει εντύπωση που δεν έχει υπάρξει, τουλάχιστον προβεβλημένο, ούτε ένα κείμενο ή έργο τέχνης, που να υμνεί με ερωτικό τρόπο το μυαλό της γυναίκας. Έχουν γραφτεί διθύραμβοι για το γυναικείο στήθος (μεταξύ μας, πολύ τους έχω απολαύσει αυτούς), ερωτικά μυθιστορήματα για τα οπίσθια, συμφωνικά κομμάτια για το λαιμό σαν κύκνο, δοξαστικοί ύμνοι για τα μάτια και τα χείλη, soft, hard και αει πορνό, αλλά και Rebeau για το αιδοίο, κείμενα μόδας για τα περιποιημένα άκρα, χιλιομετρικά ηδονικά ταξίδια για τα πόδια, και χαριτωμενιές για τον αφαλό.

Για το μυαλό όμως; Για την πηγή της γυναικείας σκέψης, αλλά και τον πομπό της υπέρτατης ηδονής; Η διαφορά της γυναίκας βρίσκεται στον τρόπο που σκέφτεται, και στον τρόπο που πράττει. Το γυναικείο μυαλό είναι διαφορετικό, δεν είναι δύσκολο να το εξακριβώσεις βλέποντας πόσο διαφορετικά αντιδρά σε μία ομοειδή κατάσταση, άλλωστε, όπως έλεγε και ένας γνωστός μου, το μυαλό μίας γυναίκας είναι καθαρότερο, γιατί αλλάζει πιο συχνά, κοινώς ευλυγισία, προσαρμοστικότητα, ταχύτητα αντίδρασης.

Τώρα θα μου πείτε, που το πας το κείμενο, γράφεις «στο μυαλό μίας γυναίκας», βρε λες;

Υπάρχει κάτι πιο ενδιαφέρον; Ποιος δεν θα ήθελε μία μετανεωτερική περιδιάβαση στο μυαλό μία ευφυούς, και με οργιαστική σκέψη, γυναίκας; Αν κάποια στιγμή οι άντρες, θυμηθούμε τα τιμημένα χρόνια των ανακαλύψεων και των εξερευνητών, μπορεί να κερδίσουμε όλους τους χαμένους αιώνες της λάθος ανάλυσης και προσέγγισης.

Δεν είναι τυχαίο, ότι ο μεγαλύτερος καρδιοκατακτητής της Δυτικής ιστορίας, για να μην μπαίνουμε γενικευμένα στα χωράφια της Ανατολής, ο Casanova, φημολογείται ότι ήθελε να γεννηθεί γυναίκα, και η τόσο ανεπτυγμένη με γυναικείο τρόπο σκέψη του ήταν αυτή που του εξασφάλισε τις, ουκ έστιν ρεαλιστικός αριθμός, κατακτήσεις του.
Έχετε δοκιμάσει να διαβάσετε με ερωτικό τρόπο ένα κείμενο γραμμένο από γυναίκα; Έχετε ακούσει με ερωτική διάθεση ένα τραγούδι ή ένα podcast; Έχετε παρακολουθήσει μία ταινία, ακόμη και ένα video; Έχετε προσπαθήσει να δείτε τη γυναίκα πίσω από την άποψη; Έχετε φλερτάρει με το μυαλό της;

Σας πληροφορώ ότι είναι το ίδιο ηδονικό και ανατριχιαστικό, από τη θεά ενός ζουμερού ντεκολτέ. Η επαφή με το μυαλό και την προσωπικότητα μίας γυναίκας είναι ανώτερης μορφής εγκεφαλικός κεραυνοβόλος έρωτας. Και αυτός πιστέψτε με, είναι ο πιο έντονος, ο πιο ολοκληρωτικός, ο πιο απελευθερωμένος, ο πιο οργιαστικός. Passion parade my lady!!!

Επίσης, γιατί ο άντρας, το έχουμε ξαναπεί αυτό μέσα από το Mediasoup, πρέπει να είναι και μύστης της ερωτικής κατάκτησης, η οποία προϋποθέτει στάδια, δυσκολίες, μικρές νίκες και μεγάλες ήττες, πάνω από όλα υπομονή και μεθοδικότητα, τι ενδοξότερον πεδίον άσκησης της τέχνης της ερωτικής κατάκτησης από το γυναικείο μυαλό;

Και αν οι ειδικοί και μη, μετρούν τη διέγερση των γυναικών με την υγρασία του αιδοίου ή με τη διέγερση των θηλών, μάλλον δεν ξέρουν που να βάλλουν το διεγερόμετρο, για προσπαθήστε στο μυαλό κύριες και κύριοι.

Είναι το πιο πολύπλοκο, το πιο δύσκολο, αλλά και το πιο ερωτικό σημείο μίας γυναίκας.
Τα βυζιά, έστω και από ατύχημα (sic), μπορείς να τα αγγίξεις ακόμη και αν δεν τα κατακτήσεις, το μυαλό όμως δεν μπορείς ούτε καν να το νιώσεις σε όλο του το μεγαλείο, αν δεν το κατακτήσεις.

Τολμάς;

Αν απαντήσεις ναι, μπορεί να χάσεις και να καείς στην προσπάθεια, θα έχεις όμως την πιθανότητα σου να νιώσεις την απόλυτη απόλαυση.

Αν απαντήσεις όχι, βολέψου με τα κοριτσάκια της σειράς και με μέτριες ετεροαυνανιστικές ερωτικές στιγμές. Εγώ σε προειδοποίησα.

Άλλωστε, όπως υποστήριξε και η Cynthia Enloe, στο περίφημο βιβλίο της «Bananas, Beaches and Bases», (Pandora Press 1990), όταν κάποιος θέλει να ερμηνεύσει σωστά τις διεθνείς σχέσεις, θα πρέπει να τις παρατηρήσει με την οπτική των γυναικών.


Του Τριαντάφυλλου Καρατράντου

27.9.10

Χωρις Δευτερες Σκεψεις



Τολμάς ή όχι?
Μίλα,φώναξε, εκφράσου...
Τι είναι αυτό που φοβάσαι?
τι είναι αυτό που νιώθεις?
τι είναι αυτό που τολμάς?
Πες το,ζωγράφισε το...χωρίς δεύτερη σκέψη...
Τι σε έλκει?
τι σε απωθεί?
τι σε κάνει να πορώνεσαι,να χάνεσαι στον κόσμο σου?
τι σε μαγεύει?
Πες το...χωρίς δεύτερη σκέψη...
Μαγεία...ατέλειωτη...!
Ο εσωτερικός μας κόσμος είναι μια ατέλειωτη μαγεία από συναισθήματα!
Ατέλειωτα...πολύπλοκα...αναπάντεχα...παράξενα...συναισθήματα.
Που γεμίζουν το είναι σου...σε πλημμυρίζουν...σε τρελαίνουν!
Τολμάς να νιώσεις?
Τι?
Όλα όσα φοβάσαι...και ακόμα περισσότερα!
Είσαι ερωτευμένη?
Δείξ'το χωρίς δεύτερες σκέψεις...
Τι είναι αυτό που πονάει στον έρωτα?
Τι σε φοβίζει?
Μήπως τον χάσεις?
Μήπως σε πληγώσει?
Μήπως σου πει ψέματα?
Τολμάς να νιώσεις περισσότερα από όσα νιώθει εκείνος?
Πες το...χωρίς δεύτερες σκέψεις...χωρίς εγωισμό,φοβίες,ανασφάλειες.
Τολμάς να εκφράσεις τι νιώθεις...χωρίς δεύτερες σκέψεις?
Δείξ' το...βγάλε από μέσα σου αυτό που νιώθεις...εξέφρασε το!
Πως?
Ζωγράφισε...τραγούδα...χαμογέλασε...ούρλιαξε...κλάψε.
Κλείσε τα μάτια σου...διείσδυσε βαθιά...μέσα στον κόσμο το δικό σου...ζωντάνεψε τα συναισθήματά σου...και δημιούργησε τις εικόνες που σε εκφράζουν...φτιάξε και ζήσε τη δική σου φαντασίωση...και μετά?
Παίξε την παράσταση σου,αυτή που έχεις σκηνοθετήσει εσύ...με τους δικούς σου ηθοποιούς,τους δικούς σου ρόλους!
Παίξ' την όσο πιο καλά μπορείς,δώσ' τα όλα...νιώσε τα όλα!Σαν να είναι ο μοναδικός σκοπός στη ζωή σου...
Παίξ' την χωρίς δεύτερες σκέψεις,χωρίς αναστολές,χωρίς εγωισμό!
Άλλωστε...θεατές δεν υπάρχουν. Οι φανταστικοί θεατές είναι ο κόσμος μέσα στον οποίο βρίσκεσαι. Αυτός σε κατακρίνει,σε αποδοκιμάζει. Εσύ όμως συνεχίζεις να παίζεις...χωρίς να σε νοιάζει. Και αυτό, θα συνεχίσεις να το κάνεις...!
Ίσως να υπάρχει ένας θεατής...εσύ...!ο θεατής του εαυτού σου...
Θα μπορούσε να είναι το alter ego σου...

Αγνωστου

23.9.10

Full Moon

photo by Penthesila

Η ιστορια της ζωης μου




«Πείτε μου κάτι Μάρθα και Νανέτα, με θεωρείτε άνθρωπο έντιμο, ναι ή όχι;»
«Ασφαλώς , ναι»
«Πολύ ωραία τότε. Θέλετε να μου το αποδείξετε; Θα πρέπει να ξαπλώσετε και οι δυο κοντά μου εντελώς απαλλαγμένες από κάθε είδους ρουχισμό που καλύπτει τα θεσπέσια κορμιά σας, και να βασιστείτε στον λόγο της τιμής μου, που σας δίνω τώρα, ότι δεν πρόκειται να σας αγγίξω ούτε με το μικρό μου δαχτυλάκι. Εξάλλου, είστε δύο και είμαι ένας - τι έχετε να φοβηθείτε; Δε θα είστε ελεύθερες να σηκωθείτε από απʼ το κρεβάτι αν κάνω κάτι που δεν σας αρέσει; Για να μην πολυλογώ, αν δεν υποσχεθείτε ότι θα μου αποδείξετε με αυτόν τον τρόπο την εμπιστοσύνη σας, έστω όταν βεβαιωθείτε ότι με πήρε ο ύπνος , δεν πέφτω να κοιμηθώ.
Συμφώνησαν και οι δύο στην προτασή μου. Στην συνέχεια σταμάτησα να μιλάω κι έκανα πως αποκοιμήθηκα, ενώ αυτές οι δύο σιγοψιθύριζαν μεταξύ τους. Μετά από λίγο η Μάρθα μου είπε να ξαπλώσω κι ότι θα έκαναν κι αυτές το ίδιο μόλις έβλεπαν ότι είχα κοιμηθεί. Μου έδωσε η Νανέτα την υπόσχεσή της, οπότε τους γύρισα την πλάτη, έβγαλα όλα μου τα ρούχα, έπεσα στο κρεβάτι και τις καληνύχτισα.
Προσποιήθηκα ότι με πήρε αμέσως ο ύπνος, αλλά μετά από ένα τέταρτο περίπου κοιμόμουνα στ' αλήθεια.
Ξύπνησα μόνο όταν ξάπλωσαν κι εκείνες, αλλά γύρισα αμέσως στο άλλο πλευρό και συνέχισα τον υποτιθέμενο ύπνο μου. Δεν έκανα την παραμικρή κίνηση παρά μόνο όταν είχα κάθε λόγο να πιστεύω ότι είχαν αποκοιμηθεί. Αν δεν κοιμόντουσαν πραγματικά, μπορούσαν τουλάχιστον να προσποιούνται. Μου είχαν γυρίσει τις υπέροχες, κατάλευκες πλάτες τους, οι οποίες φωσφόριζαν στο θεοσκότεινο δωμάτιο.
Άρχισα να χαϊδεύω απαλά εκείνη προς το μέρος της οποίας ήμουν στραμμένος, μην ξέροντας αν ήταν η Νανέτα ή η Μάρθα.
Τη βρήκα κουλουριασμένη και καλυμμένη από την νυχτικιά της, αλλά μην κάνοντας τίποτα που θα την ξάφνιαζε και προχωρώντας όσο πιο σιγά και απαλά γινότανε, δεν άργησα να την πείσω ότι το καλύτερο που είχε να κάνει ήταν να μην προσποιείται ότι κοιμόταν και να με αφήσει να συνεχίσω.
Λίγο-λίγο της ίσιωσα το σώμα, λίγο-λίγο ξεκουλουριάστηκε και λίγο-λίγο, με αργές διαδοχικές αλλά αξιοθαύμαστα φυσικές κινήσεις, ήρθε στην πιο κατάλληλη θέση για να μου δοθεί χωρίς να προδοθεί.
Εγώ ελεύθερος πλέον έπιασα δουλειά, αλλά για να ανταμειφθούν οι κόποι μου, ήταν απαραίτητο να λάβει κι εκείνη μέρος ανοιχτά και ειλικρινά πια, κάτι που στο τέλος την ανάγκασε να κάνει η φύση.
Βρήκα αυτή την πρώτη αδελφή υπεράνω κάθε υποψίας και, μαντεύοντας τον πόνο που θα πρέπει να είχε νιώσει, ομολογώ ότι απόρησα.
Υποχρεωμένος από τα ισχύοντα να σεβαστώ μια προκατάληψη, στην οποία χρωστούσα μιαν απόλαυση που πρώτη φορά γευόμουν στη ζωή μου, άφησα το θύμα μου και γύρισα από την άλλη για να κάνω το ίδιο και με την αδελφή της, η οποία σίγουρα περίμενε να δείξω και σʼ εκείνην την ευγνωμοσύνη μου.
Τη βρήκα εντελώς ακίνητη, σʼ αυτή τη στάση που συχνά παίρνει κάποιος όταν είναι ξαπλωμένος ανάσκελα σε βαθύ και γαλήνιο ύπνο.
Με πολύ μεγάλες προφυλάξεις, σα να φοβόμουν πραγματικά μην την ξυπνήσω, άρχισα να της προσφέρω όλα όσα μπορούσε να θέλει η ψυχή της, προσπαθώντας ταυτόχρονα να βεβαιωθώ ότι ήταν το ίδιο ανέγγιχτη όσο και η αδελφή της. Και συνέχισα με την ίδια τακτική μέχρι τη στιγμή που, κάνοντας μια πολύ φυσική κίνηση χωρίς την οποία δε θα μπορούσαν να αποφέρουν καρπούς οι προσπάθειές μου, με βοήθησε να φτάσω στο θρίαμβο. Τη στιγμή της κρίσης όμως δεν είχε πια τη δύναμη να συνεχίσει να προσποιείται. Πετώντας το προσωπείο, με έσφιξε στην αγκαλιά της και κόλλησε τα χείλη της πάνω στα δικά μου. Όταν τελειώσαμε, της είπα:
«Είμαι βέβαιος ότι εσύ είσαι η Νανέτα».
«Ναι, και θα θεωρήσω τυχερό τον εαυτό μου, το ίδιο όπως και η αδελφή μου, αν φανείτε πιστός και τίμιος».
«Μέχρι το τέλος της ζωής μου άγγελοι μου! Ότι κάναμε ήταν καθαρό προϊόν αγάπης».

ΤΖΙΑΚΟΜΟ ΚΑΖΑΝΟΒΑ

Από το βιβλίο των εκδόσεων Καστανιώτη : «Η Γυναίκα της Ηδονής και άλλα ερωτικά κείμενα του 18ου και 19ου αιώνα».

16.9.10

If tears could build a stairway

stairway at night in San Francisco
Kerik Kouklis





If tears could build a stairway,
and memories a lane.
I would walk rigt up to heaven
and bring you back again.

No farewell words were spoken,
No time to say "Goodbye".
You were gone before I knew it,
and only God knows why.

My heart still aches with sadness,
and secret tears still flow.
What it meant to love you-
No one can ever know.

But now I know you want me
to mourn for you no more;
To remember all the happy times,
life still has much in store.

Since you'll never be forgotten,
I pledge to you today-
A hollowed place within my heart
is where you'll always stay.

unknown author