9 Δεκεμβρη

Εξω βρεχει, το δωματιο ζεστο οχι απο την θερμανση

απ την ζεστασια των ανθρωπων

προσφυγικο σπιτακι,

απ το παραθυρο απεναντι ενα ιδιο και πιο περα ενα αλλο ιδιο και ενα αλλο

μια γειτονια ανθρωπων που χε ο ενας τον αλλον

που ποναγε ο ενας και ποναγαν ολοι

που γελαγε ο ενας και γελαγαν ολοι μαζι

εκει μεγαλωσες σ ενα δωματιο σπιτι 8 νοματεοι......

Το ραδιοφωνο ανοιχτο,

"στου δεκεμβρη τις 9 που χης Αννα την γιορτη σου"

η μελωδια

γειτονακι σου ηταν ο Καλογιαννης ....

Ιδια μερα εφυγες και μας αφησες

να σε σκεφτομαστε να κλαιμε γιατι μας λειπεις πολυ

Τι και αν η ζωη τα φερε ετσι και ημουν μακρια

τοσα χρονια

σε σκεφτομουν καθε μερα

καθε μερα 7 χρονια τωρα να ανυσηχω

και να τρεμω καθε φορα που αργα χτυπουσε το τηλεφωνο...

Την παρασκευη ουτε που καταλαβα ποτε εφτασα Αθηνα

να προλαβω να σε δω

λυγισα και λυγισες οταν με ειδες στο νοσοκομειο

τα ματια σου ελεγαν "φευγω"

Η ανασα βαρια το οξυγονο λιγοστο

δε σου ηταν αρκετο...

Δυσκολα ειπε ο γιατρος ....

Καταλαβα τι ερχοταν.....

Θυμασαι τις βολτες μας,

μ ακους, με βλεπεις?

Τα γελια μας, τις αγκαλιες μας...

Ημουν η πριγκιπισσα σου...

Στα ματια με κοιταζες και ελαμπα

Σε θαυμαζα σε λατρευα...

Αν μπορουσα θα διαλεγα να ζουσες λιγοτερο

αλλα οπως ηξερες εσυ...

οχι αυτο που σου ετυχε

καθηλωμενος εκει ακινητος αμιλητος

μ ενα μυαλο γεματο ζωη, με ματια που ελαμπαν

μια τιμωρια που δε σου αξιζε....

Να μας προσεχης,μ ακους?

Ελπιζω στο τελος του τουνελ να σε περιμεναν η γιαγια και ο παππους

οι φιλοι σου οι παιδικοι που εφυγαν νωρις

ελπιζωνα μην κρυωνεις να μην πονας

Αν σε πληγωσα συγγνωμη

παιδι ημουν και δε ηξερα

εζησα,ζω και θα ζω

οπως εσυ μ εμαθες...

σ ευχαριστω μπαμπα

Καλο ταξιδι

να χης ....

απο ταξιδια ηταν γεματη ολη η ζωη σου .......

Σ αγαπω............